Verbum

перакале́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; зак. (разм.).

Перамерзнуць, моцна змерзнуць.

Перакалеў, едучы дамоў.

перакале́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак., каго-што (разм.).

Пакалечыць усіх, многіх або ўсё, многае.

Вайна перакалечыла людзей.

перакало́ць¹, -калю́, -ко́леш, -ко́ле; -калі; -ко́латы; зак., што.

Раскалоць усё, многае.

П. усе дровы.

|| незак. перако́лваць, -аю, -аеш, -ае.

перакало́ць², -калю́, -ко́леш, -ко́ле; -калі; -ко́латы; зак.

1. што. Прыкалоць іначай або ў іншым месцы.

П. значок.

2. каго. Закалоць усіх, многіх.

П. свіней.

|| незак. перако́лваць, -аю, -аеш, -ае (да 1 знач.).

перакана́льны, -ая, -ае (разм.).

Тое, што і пераканаўчы.

|| наз. перакана́льнасць, -і, ж.

перакана́насць, -і, ж.

Цвёрдая ўпэўненасць у чым-н.

Сцвярджаць што-н. з вялікай перакананасцю.

перакана́нне, -я, н.

1. гл. пераканаць.

2. мн. -і, -яў. Цвёрды, непахісны погляд на што-н., упэўненасць.

Адстойваць свае перакананні.

перакана́ны, -ая, -ае.

1. Цвёрда ўпэўнены ў чым-н., які выражае ўпэўненасць.

П. ў сваёй праваце.

Гаварыць перакананым тонам.

Пераканана (прысл.) сцвярджаць.

2. Непахісны ў сваіх поглядах.

П. матэрыяліст.

перакана́ўчы, -ая, -ае.

Які прымушае паверыць у правільнасць, праўдзівасць чаго-н.; пранікнуты сілай перакананасці.

П. факт.

|| наз. перакана́ўчасць, -і, ж.

перакана́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; зак., у чым і з дадан.

Упэўніцца ў чым-н., паверыць у што-н.

П. ў неабгрунтаванасці падазрэнняў.

Я пераканаўся, што па-другому тут не зробіш.

|| незак. перако́нвацца, -аюся, -аешся, -аецца.