Verbum

кускавы́, -а́я, -о́е.

Нарэзаны, паколаты на кускі; у кусках.

К. цукар.

куслі́вы, -ая, -ае (разм.).

Які мае здольнасць кусацца, джаліць.

Куслівыя пчолы.

К. сабака.

кусо́к, -ска́, мн. -скі́, -ско́ў, м.

1. Адрэзаная, адбітая і пад. частка чаго-н.; кавалак.

К. цэглы.

К. мяса.

2. Наогул частка чаго-н.

К. жыцця.

3. Адзінка некаторых тавараў, што выпускаюцца паштучна.

К. мыла.

◊

Кусок у горла не лезе — немагчыма есці ад крыўды, перажыванняў і пад.

|| памянш. кусо́чак, -чка, мн. -чкі, -чкаў, м. (да 1 знач.).

куст¹, -а́, М -сце́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Травяністая расліна з галінамі, якія пачынаюць расці амаль ад зямлі.

К. малін.

К. агрэсту.

2. Травяністая расліна, сцёблы якой растуць пучком.

К. суніц.

◊

У кусты (хавацца, уцякаць) — ухіляцца ад адказнасці, ад непасрэднай справы.

|| памянш. ку́сцік, -а, мн. -і, -аў, м. і кусто́к, -тка́, мн. -ткі́, -тко́ў, м.

|| прым. куставы́, -а́я, -о́е і кусто́вы, -ая, -ае.

Куставыя расліны.

Кустовая ягада.

куст², -а́, М -сце́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Аб’яднанне якіх-н. прадпрыемстваў, арцелей і пад.

|| прым. куставы́, -а́я, -о́е.

Кустовая нарада.

кустарэ́з, -а, мн. -ы, -аў, м.

Прылада для падразання і выкарчоўвання кустоў.

|| прым. кустарэ́зны, -ая, -ае.

кусто́ўе, -я, н., зб.

Кусты (у 1 знач.).

Разраслося к.

кусці́сты, -ая, -ае.

Які расце густа, кустом.

Кусцістая пшаніца.

|| наз. кусці́стасць, -і, ж.

кусці́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ці́цца; незак.

Расці кустом, даваць многа бакавых адросткаў.

|| наз. кушчэ́нне, -я, н.

кут, -а́, М куце́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Месца, дзе сыходзяцца ўнутраныя бакі прадмета; частка памяшкання, прастора паміж дзвюма сценамі.

З кута ў к. і вечар тут (прымаўка).

2. Частка пакоя, якую здаюць кватарантам у наймы.

Зняць свой к.

3. перан. Мясцовасць, звычайна глухая.

Далёкі к.

Глухі к.

|| памянш. куто́чак, -чка, мн. -чкі, -чкаў, м.

|| прым. кутавы́, -а́я, -о́е (да 1 знач.).