Verbum

рэлятыві́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Паслядоўнік, прыхільнік рэлятывізму.

|| ж. рэлятыві́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. рэлятыві́сцкі, -ая, -ае.

рэляты́ўны, -ая, -ае (кніжн.).

Тое, што і адносны (у 1 знач.).

|| наз. рэляты́ўнасць, -і, ж.

рэля́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж. (уст.).

Пісьмовае данясенне аб дзеяннях войск.

Пераможныя рэляцыі (таксама перан.: шумныя паведамленні пра поспехі; іран.).