маўчо́к, -чка́, м.
1. Маўчанне.
2. у знач. вык. Ні слова, ні гуку (не гаварыць; разм.).
Толькі пра гэта м.!
маўчу́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (разм.).
Маўклівы, негаваркі чалавек.
|| ж. маўчу́ха, -і, ДМ -чу́се, мн. -і, -чу́х.