Verbum

адмайстрава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; зак., што.

Зрабіць, выштукаваць што-н. старанна, адмыслова.

А. скрыпку.

адмака́ць гл. адмокнуць.

адмакрэ́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -э́е; зак. (разм.).

Праняцца вільгаццю, зрабіцца мокрым.

Адмакрэлі запалкі.

адмалаці́ць, -лачу́, -ло́ціш, -ло́ціць; -ло́чаны; зак., каго-што.

1. Змалаціць, скончыць малаціць (разм.).

2. Адпрацаваць на малацьбе за доўг.

3. перан. Моцна набіць каго-н., адлупцаваць (разм.).

Адмалацілі так, што больш красці не будзе.

4. перан., што і без дап. У хуткім тэмпе, абы-як прачытаць, сказаць; адбарабаніць (разм.).

Адмалаціў даклад і з трыбуны далоў.

адма́лку, прысл.

З маленства, змалку.

Прывучаць дзяцей да працы а.

адмало́ць, -мялю́, -ме́леш, -ме́ле; -мялі́; зак., што і без дап.

1. Папрацаваць пэўны час, мелючы што-н.

А. два дні.

2. Скончыць малоць.

Адмалоў сваё стары млын.

адмалява́ць, -лю́ю, -лю́еш, -лю́е; -лю́й; -лява́ны; зак., каго-што (разм.).

1. Старанна намаляваць што-н. (алеем, фарбамі).

2. Размаляваць, пафарбаваць, упрыгожыць.

А. хату.

3. Скончыць займацца маляваннем.

Ён сваё ўжо адмаляваў.

4. перан. Вобразна апісаць, абмаляваць.

адмаро́зіць, -ро́жу, -ро́зіш, -ро́зіць; -ро́жаны; зак., што.

Моцна пашкодзіць на марозе якую-н. частку цела.

А. вушы.

|| незак. адмаро́жваць, -аю, -аеш, -ае.

адмата́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што і чаго.

Матаючы, аддзяліць.

А. бінт.

А. частку нітак.

|| незак. адмо́тваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. адмо́тванне, -я, н.

адмаўле́нне, -я, н.

1. гл. адмаўляць.

2. Адмоўны адказ на просьбу, патрабаванне і пад.

Яго словы гучалі як а.

3. Непрызнанне чаго-н.

А. старога свету.

4. Тое, што адмаўляе сабой, сваім існаваннем што-н.

Фашызм — гэта поўнае а. дэмакратыі.