Verbum

гу́шча, -ы, ж.

1. Густы асадак (стравы, раствору і пад.).

На дне засталася г.

Г. дзяцей не разганяе (прыказка).

2. Тое, што і гушчар.

3. Самае густое месца ў чым-н., цэнтр.

Уціснуцца ў самую гушчу натоўпу.

Быць у гушчы падзей (перан.).

гушча́р, -у́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Густы ўчастак лесу.

Непралазны г.

гушча́рнік, -у, мн. -і, -аў, м.

Тое, што і гушчар.

гушчыня́, -і́, ж.

1. гл. густы.

2. Тое, што і гушчар.

Лясная г.

3. Тое, што і гушча (у 3 знач.).

У гушчыні натоўпу.

гушчэ́ча, -ы, ж. (разм.).

Тое, што і гушчар.

З лазовай гушчэчы не выбрацца.

гу-гу́.

У выразе: ні гу-гу, у знач. вык. (разм.) — маўчаць, не гаварыць ні слова або просьба ці загад маўчаць.

Пра гэта — нікому ні гу-гу.