Verbum

бяля́вы, -ая, -ае.

1. Не зусім белы; белаваты.

Узнімаўся б. туман.

2. Са светларусымі валасамі.

Б. хлапец.

бяля́к, беляка́, мн. белякі́, беляко́ў, м.

Заяц, які мяняе зімой колер поўсці на белы.

бянтэ́жыцца, -жуся, -жышся, -жыцца; незак.

Хвалявацца, непакоіцца, губляцца.

Відаць было, што дзяўчына бянтэжылася.

бянтэ́жыць, -жу, -жыш, -жыць; незак., каго.

Прыводзіць да разгубленасці.

Яго словы бянтэжылі дзяўчыну.

бярве́нне, -я, н., зб.

Бярвёны.

Траляваць б.

бярда́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Адназарадная стрэльба, якая была на ўзбраенні рускай арміі ў 1870—1891 гг.

бярды́ш, бердыша́, мн. бердышы́, бердышо́ў, м.

Старадаўняя зброя: баявая сякера з лязом у форме паўмесяца на доўгім дрэўку.

бярло́г, берлагу́, мн. берлагі́, берлаго́ў, м.

Зімовае логава мядзведзя.

|| прым. бярло́гавы, -ая, -ае і бярло́жны, -ая, -ае.

бярло́га, -і, ДМ -ло́зе, мн. -і, -ло́г, ж.

Тое, што і бярлог.

|| прым. бярло́гавы, -ая, -ае.

бяро́за, -ы, мн. -ы, -ро́з, ж. і бярэ́зіна, -ы, мн. -ы, -зі́н, ж.

Лісцевае дрэва з белай карой, а таксама драўніна гэтага дрэва.

Б. — не пагроза: дзе стаіць, там і шуміць (прыказка).

|| памянш. бяро́зка, -і, ДМ -зцы, мн. -і, -зак, ж.

|| прым. бяро́завы, -ая, -ае.