Verbum

іміграва́ць

гл. імігрыраваць.

імігра́нт

(лац. immigrans, -ntis = перасяленец)

1) іншаземец, які прыехаў у якую-н. краіну на пастаяннае жыхарства (параўн. эмігрант);м

2) жывёла (від, род), якая перасялілася на дадзеную тэрыторыю з іншай, дзе яна ўзнікла і развівалася раней.

імігра́цыя

(ад лац. immigrare = усяляцца)

уезд на пастаяннае жыхарства ў якую-н. краіну.

імігры́раваць, іміграва́ць

(лац. immigrare = усяляцца)

прыязджаць у якую-н. краіну на пастаяннае жыхарства.

і́мідж

(англ. image)

1) паказ, адлюстраванне; узор;

2) мысленны вобраз, уяўленне;

3) фарміраванне ўстойлівага станоўчага ўражання аб тавары, паслузе прадпрыемства, якое вырабляе або рэалізуе тавар.

імітава́ць

(польск. imitować, ад лац. imitari)

1) па-майстэрску пераймаць каго-н., што-н. (напр. і. салаўіны спеў);

2) падрабляць што-н. пад што-н. (напр. і. пад арэх);

3) паўтараць музычны матыў у другім голасе на інтэрвал вышэй або ніжэй.

іміта́тар

(лац. imitator = пераймальнік)

1) той, хто імітуе каго-н., што-н.;

2) артыст, які прафесіянальна займаецца імітацыяй.

іміта́цыя

(лац. imitatio)

1) майстэрскае перайманне каго-н., чаго-н. (напр. і. воўчага голасу);

2) падробка чаго-н. пад што-н. (напр. і. пад чырвонае дрэва);

3) паўтарэнне музычнага матыву (мелодыі) у другім голасе на інтэрвал вьппэй або ніжэй.