Verbum

імпаза́нтны

(фр. imposant)

велічны, паважны, які робіць уражанне сваім выглядам (і-ая фігура).

імпакты́ты

(ад англ. impact = удар, сутыкненне)

асобны клас адносна рэдкіх шклаватых або абломкава-шклаватых горных парод, якія ўтварыліся ў прыпаверхневай зоне зямной кары ў выніку ўдарна-выбуховых працэсаў, што адбываюцца пры падзенні на Зямлю буйных метэарытаў.

імпанава́ць

(лац. imponere = укладваць)

адпавядаць чыім-н. патрабаванням, густам, настроям; падабацца.

і́мпарт

(англ. import, ад лац. importare = увозіць)

1) увоз у краіну замежных тавараў для рэалізацыі іх на ўнутраным рынку (проціл. экспарт 1);

2) агульная колькасць або агульны кошт тавараў, якія дастаўляюцца ў якую-н. краіну з-за мяжы, а таксама сам дастаўлены тавар.

імпартава́ць

(лац. imortare = увозіць)

увозіць у краіну замежныя тавары для рэалізацыі іх на ўнутраным рынку (проціл. экспартаваць).

імпарцёр

(ад лац. importare = увозіць)

краіна, установа або асоба, якія займаюцца імпартам 1 (проціл. экспарцёр).

імпатэ́нт

(лац. impotens, -ntis = бяссільны)

чалавек, які пакутуе на імпатэнцыю 1.

імпатэ́нцыя

(лац. impotentia = слабасць, бяссілле)

1) палавое бяссілле;

2) перан. няздольнасць да творчай дзейнасці.

імпеда́нс

(англ. impedance, ням. Impedanz, ад лац. impedire = перашкаджаць)

1) поўнае супраціўленне электрычнага ланцуга пераменнаму току, абумоўленае амічным, індуктыўным і ёмістым супраціўленнямі ланцуга;

2) рэактыўнае супраціўленне жывой тканкі пераменнаму току.

імпера́тар

(лац. imperator = уладар, палкаводзец)

самы высокі тытул манарха.