Verbum

суле́ма сулема́

(ад лац. sublimatum = здабытае перагонкай)

ядавіты белы парашок хлорнай ртуці; выкарыстоўваецца як сродак для дэзінфекцыі.

султа́н

(тур. sultan, ад ар. sultān = панаванне)

1) спадчынны тытул манарха ў некаторых мусульманскіх краінах;

2) упрыгожанне з пер’яў пер’я ці конскіх валасоў на галаўным уборы ў ваенных;

3) суквецце ў некаторых раслін.

султана́т

(ад султан)

манархічная дзяржава, якая ўзначальваецца султанам.

сульгі́н

[ад лац. sul(fur) = сера + (аналь)гін]

лекавы прэпарат з групы сульфаніламідных сродкаў, які ўжываюць пры кішачных інфекцыях.

сульсе́н

[ад лац. sul(fur) = сера + с(ел)ен]

лекавы прэпарат, які выкарыстоўваюць пры себарэі пакрытай валасамі часткі галавы.

сульфамі́ды

[ад лац. sulf(ur) = сера + аміды]

тое, што і сульфаніламіды.

сульфаніламі́ды

[ад лац. sulf(ur) =сера + аніл(ін) + аміды]

група лекавых рэчываў, якія аслабляюць дзеянне хваробатворных бактэрый.

сульфа́ты

(ад лац. sulfur = сера)

солі сернай кіслаты (напр. сульфат амонію, сульфат натрыю); сернакіслыя солі.

сульфацы́л-на́трый

(ад сульфаты + натрый)

тое, што і альбуцыд.

сульфідзі́н

(ад сульфіды)

лекавы прэпарат, які выкарыстоўваецца пры лячэнні хвароб, выкліканых кокамі.