Verbum

скі́ба

(польск. skiba, ад ст.-в.-ням. scîba)

1) луста хлеба;

2) пласт узаранай зямлі.

скі́нія

(ад гр. skene = шацёр)

паводле біблейскага падання, пераносны храм у выглядзе шатра, які быў у старажытных яўрэяў да пабудавання храма ў Іерусаліме.

скін-эфе́кт

(ад англ. skin = скура, абалонка + эфект)

1) неаднароднае размеркаванне пераменнага току і звязанага з ім электрамагнітнага поля па сячэнні правадніка: працяканне току высокай частаты не па ўсім сячэнні правадніка, а па яго паверхневым слоі;

2) узмацненне магнітнага поля ў паверхневых слаях целаў, што намагнічваюцца пераменным магнітным полем.

скіп

(англ. skip)

самаразгрузачная скрыня для падымання сыпкіх грузаў, напр. карысных выкапняў з шахты.

скі́петр

(гр. skeptron)

жазло, упрыгожанае каштоўнымі камянямі і разьбой як знак царскай улада.

скір

(гр. skiiros = цвёрды)

адна з формаў рака, якая характарызуецца перавагай злучальнатканай злучальнатканкавай асновы над уласна ракавай тканкай.

скіт

(гр. sketis)

1) жыллё для манахаў-пустэльнікаў, размешчанае аддалена ад манастырскага будынка;

2) стараверскі манастыр або пасёлак манастырскага тыпу ў глухой пустэльнай мясцовасці.

скіф

(англ. skiff)

доўгая вузкая гоначная лодка з рухомым сядзеннем і гладкай абшыўкай.

скіцы́раваць

(ням. skizzieren)

рабіць эцюд, эскіз, накід.

скіягра́фія

(ад гр. skia = цень + -графія)

тое, што і рэнтгенаграфія.