Verbum

ску́да

(іт. scudo, ад лац. scutum = шчыт)

італьянская сярэбраная або залатая манета 16—18 ст.

скуду́ціс

(літ. skudutis)

літоўскі народны духавы музычны інструмент тыпу шматствольнай флейты.

ску́льптар

(лац. sculptor)

мастак, які працуе ў галіне скульптуры.

скульпту́ра

(лац. sculptura)

1) від выяўленчага мастацтва — стварэнне аб’ёмных вобразаў (статуй, барэльефаў і інш.) з гліны, каменю, дрэва, металу;

2) твор гэтага віду мастацтва або сукупнасць такіх твораў (напр. беларуская с.).

ску́мбрыя

(н.-гр. skumbria, ад гр. skombros)

невялікая марская прамысловая рыба атрада акунепадобных.

ску́мпія

(цюрк. skumpia)

кустовая расліна сям. анакардыевых з жаўтаватай драўнінай і дробнымі жаўтавата-белымі кветкамі, пашыраная ў Паўн. Амерыцы, Паўд. Еўропе і Паўд. Азіі; на Беларусі вырошчваецца як дэкаратыўная.

скунс

(англ. skunks, мн. ад skunk)

невялікі звярок сям. куніц, з бліскучым цёмным футрам, пашыраны ў Паўн. Амерыцы; смярдзючка.

ску́пшчына

(серб. skupština)

выбарны прадстаўнічы орган дзяржаўнай улады ў Югаславіі.

скута́гій

(п.-лац. scutagium, ад лац. scutum = шчыт)

ваенны пабор у сярэдневяковай Англіі, які браўся з трымальнікаў ленаў замест асабістай вайсковай службы.

скутаза́ўр

(ад гр. skutos = шчыт + -заўр)

паўзун пермскага перыяду (гл. палеазой) атрада парэязаўраў, цела на спіне якога было пакрыта касцявымі шчыткамі.