Verbum

педабіяло́гія

(ад гр. pedon = грунт + біялогія)

раздзел глебазнаўства, які вывучае арганізмы, што насяляюць глебу.

педагагі́чны

(гр. paidogogikos)

1) які мае выхаваўчае значэнне, адпавядае правілам педагогікі (напр. п-ая літаратура);

2) які мае адносіны да педагога, прызначаны для падрыхтоўкі педагогаў (напр. п-ая дзейнасць, п-ае вучылішча).

педага́мія

(ад гр. pais, -idos = дзіця + -гамія)

палавы працэс у караняножак, пры якім адна асобіна дзеліцца на дзве часткі і даччыныя клеткі зноў зліваюцца, утвараючы зіготу.

педагене́з

(ад гр. pais, -idos = дзіця + -генез)

спосаб размнажэння некаторых беспазваночных жывёл, пры якім у лічынак развіваюцца неаплодненыя яйцаклеткі, якія даюць пачатак новаму пакаленню (параўн. неатэнія).

педаго́г

(лац. paedagogus, ад гр. paidogogos)

асоба, занятая выкладчыцкай і выхаваўчай працай.

педаго́гіка

(гр. paidogogike)

навука аб выхаванні чалавека.

педалінгві́стыка

(ад гр. pais, -idos = дзіця + лінгвістыка)

раздзел лінгвістыкі, які вывучае мову дзяцей.

педало́гія​¹

(ад гр. pais, -idos = дзіця + -логія)

навука аб выхаванні дзяцей, заснаваная на прызнанні абумоўленасці лёсу дзяцей біялагічнымі і сацыяльнымі фактарамі, уздзеяннем спадчыннасці і нязменнага асяроддзя.

педало́гія​²

(ад гр. pedon = грунт + -логія)

навука аб глебе; глебазнаўства.

педа́ль

(фр. pedale, ад лац. pedalis = нажны)

1) нажны рычаг у розных механізмах і ўстройствах (у станку, веласіпедзе, аўтамабілі і г.д.);

2) рычажнае ўстройства, якое прыводзіцца ў дзеянне нагамі, у аргане, фісгармоніі, фартэпіяна і інш. (параўн. мануал).