гелабіёнты
(ад гр. helos = балота + біёнты)
жывыя арганізмы, што насяляюць балоты (напр. гелафіты).
гелазінаспо́ра
(н.-лац. gelasinospora)
сумчаты грыб сям. сардарыевых, які развіваецца на глебе, гною.
гелафі́ты
(ад гр. helos = балота + -фіты)
балотныя расліны (напр. асокі, шальнік трыпутнікавы і інш.); гл. гіграфіты.
гелафо́ра
(н.-лац. helophora)
павук сям. лініфіідаў, які жыве ў мяшаных і лісцевых лясах, на глебе і травяністых раслінах.
геле́ніум
(н.-лац. helemum)
травяністая расліна сям. астравых з ланцэтным чаргаваным лісцем і жоўтымі або чырванаватымі кветкамі ў суквеццях, пашыраныя ў Паўн. і Цэнтр. Амерыцы; на Беларусі вырошчваецца як дэкаратыўная.
гелепо́ль
(гр. helepolis, ад helein = браць + polis = горад)
перасоўная шматпавярховая драўляная вежа, якая ў старажытнасці выкарыстоўвалася пры асадзе крэпасцей.
ге́лер
(чэш. haléř, ням. Heller)
1) разменная манета Чэхаславакіі, роўная 1/100 кроны;
2) разменная манета Германіі (13—19 ст.), Аўстра-Венгрыі (1892—1918), Аўстрыі (1918—1924).
геле́ртэр
(ням. Gelehrter)
кніжн. вучоны з чыста кніжнымі, адарванымі ад жыцця і практычнай дзейнасці ведамі; схаласт, начотчык.
ге́лі
(ад лац. gelo = застываю)
дысперсныя сістэмы, якія ўтвараюцца ў калоідных растворах пры паступовай каагуляцыі (напр. жэлацінавы студзень, сталярны клей).
геліакты́чны
(гр. heliakos)
сонечны;
г. усход — усход зоркі ў праменях ранішняй зары, незадоўга да ўсходу Сонца.