Verbum

гепа́рд

(фр. guépard)

буйная драпежная жывёла сям. кашачых, якая водзіцца ў Азіі і Афрыцы.

гепары́н

(ад гр. hepar = печань)

рэчыва, якое перашкаджае згусанню крыві (змяшчаецца ў печані лёгкіх, нырках, мышцах).

гепатаге́нны

(ад гр. hepar, -atos = печань + -генны)

які адносіцца да печані.

гепатапто́з

(ад гр. hepar, -atos = печань + -птоз)

апусканне печані (пры вертыкальным становішчы хворага).

гепатацы́ты

(ад гр. hepar, -atos = печань + -цыты)

жалезістыя клеткі печані, якія ўваходзяць у склад пячоначнай долькі.

гепаты́т

(ад гр. hepar, -atos = печань)

хвароба печані запаленчага або дыстрафічнага характару; хвароба Боткіна.

гепта-

(гр. hepta = сем)

першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнні слову «сем».

гептаго́н

(ад гепта- + гр. gonia = вугал)

сямівугольнік.

гепта́метр

(гр. heptametros = сямістопны)

літ. сямістопны верш.

гепта́н

(ад гр. hepta = сем)

арганічнае злучэнне, насычаны вуглевадарод аліфатычнага рада, бясколерная рухомая вадкасць са слабым пахам; прымяняецца як эталон для вызначэння дэтанацыйнай стойкасці маторнага паліва.