гегелья́нства
[ад ням. G. Hegel = прозвішча ням. філосафа (1770—1831)]
філасофскае вучэнне Гегеля і яго паслядоўнікаў, паводле якога быццё тоеснае мысленню, але не суб’ектыўнаму, а абсалютнаму, што развіваецца дыялектычна (па трыядзе тэзіс — антытэзіс — сінтэз), у ходзе чаго складаецца ўся гісторыя Сусвету.
гегемані́зм
(ад гегемонія)
палітыка, заснаваная на імкненні да сусветнага панавання над іншымі краінамі і народамі.
гегемо́н
(гр. hegemon = правадыр)
кіруючая сіла чаго-н., кіраўнік, правадыр.
гегемо́нія
(гр. hegemonia = панаванне)
кіруючая роля, першынство якога-н. класа, дзяржавы ў адносінах да іншых класаў, дзяржаў.