Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

персістэ́нтны

(ад лац. persistere = прабываць)

які існуе на працягу доўгага часу;

п-ыя формы — арганізмы, якія захоўваюцца ў працэсе эвалюцыі ў нязменным выглядзе.

персо́на

(польск. persona, ад лац. persona)

1) асоба (часцей у іранічным сэнсе) (напр. важная п., уласнай персонай — сам, асабіста);

2) асоба пры разліках абслугоўвання, пераважна за сталом (напр. накрыць стол на шэсць персон).

персо́на гра́та

(лац. persona grata = пажаданая асоба)

1) дыпламат, чыя кандыдатура на дыпламатычны пост адобрана ўрадам той краіны, куды ён накіраваны;

2) перан. асоба, да якой ставяцца прыхільна.

персо́на нон гра́та

(лац. persona non grata = непажаданая асоба)

1) дыпламатычны прадстаўнік, які не карыстаецца давер’ем з боку ўрада дзяржавы, куды ён прызначаны;

2) перан. асоба, якая не карыстаецца прыхільнасцю.

перспекто́граф

(ад перспектыва + -граф)

прыбор для вычэрчвання перспектыўных праекцый дэталей машын, збудаванняў.

перспекты́ва

(фр. perspective, ад лац. perspicere = уважліва разглядаць)

1) від удалячынь з якога-н. месца;

2) спосаб перадачы аб’ёмных прадметаў на плоскасці з улікам уяўных змяненняў іх велічыні, абрысаў, выразнасці ў залежнасці ад ступені аддаленасці ад наглядальніка (законы перспектывы);

3) раздзел начартальнай геаметрыі, які вывучае правілы і спосабы праекцыі прадметаў на плоскасць;

4) перан. планы на будучае (напр. перспектывы развіцця навукі); у перспектыве — у будучым.

персульфа́ты

(ад лац. per = звыш + сульфаты)

солі сярністай кіслаты; выкарыстоўваюцца пераважна ў хімічных аналізах.

пертуза́рыя

(н.-лац. pertusaria)

накіпны сумчаты лішайнік сям. пертузарыевых, які трапляецца на кары дрэў, раслінных рэштках, глебе, імхах, радзей на камяністым субстраце.

пертурба́цыя

(лац. perturbatio = расстройства)

1) раптоўнае парушэнне звычайнага, нармальнага ходу чаго-н.;

2) адхіленне ў руху нябеснага цела вакол якога-н. цэнтральнага цела, выкліканае прыцяжэннем іншых нябесных цел.

пертусі́н

(ад лац. pertusus = праходны)

лекавы прэпарат, які выкарыстоўваецца як адхарквальны сродак пры бранхітах, коклюшы і інш.