Verbum

пекці́ны

(ад гр. pektos = зацвярдзелы)

група поліцукрыдаў і блізкіх да іх па будове рэчываў, якія змяшчаюцца ва ўсіх раслінных арганізмах, галоўным чынам у пладах і караняплодах; выкарыстоўваецца ў кандытарскай вытворчасці.

пелагі́чны

(ад гр. pelagos = мора)

марскі, утвораны пад уздзеяннем мора;

п-ыя адклады — адклады, утвораныя ў морах і акіянах далёка ад берагоў.

пелагія́ль

(ад гр. pelagos = мора)

тоўшча вады азёр, мораў і акіянаў як асяроддзе, дзе жывуць водныя арганізмы.

пела́гра

(іт. pella agra = шурпатая скура)

захворванне, якое выклікаецца недахопам у арганізме вітаміну PP.

пеламі́да

(лац. pelamis, -idis)

рыба сям. скумбрыевых, якая пашырана ў Атлантычным, Індыйскім і Ціхім акіянах.

пеларго́нія

(н.-лац. pelargonium, ад гр. pelargos = бусел)

травяністая расліна сям. гераніевых з пахучым лісцем, каляровымі кветкамі і падоўжанымі пладамі, якія па форме нагадваюць бусліную дзюбу, пашырана ў Паўд. Афрыцы; на Беларусі вырошчваецца як дэкаратыўная.

пелатэрапі́я

(ад гр. pelos = гліна, гразь + тэрапія)

выкарыстанне для лекавых мэт гразяў і гразепадобных рэчываў; гразелячэнне.

пе́ленг

(гал. peiling = вызначэнне ўзроўню)

1) вугал паміж напрамкам на аб’ект назірання і напрамкам компаснай стрэлкі (параўн. азімут 2);

2) разнавіднасць строю ваенных караблёў або самалётаў; у караблёў — размяшчэнне адзін за другім на прамой, якая праходзіць пад вуглом да напрамку руху, у самалётаў — размяшчэнне адзін за другім уступамі.

пеленгава́ць

(ад пеленг)

1) вызначаць пеленг 1;

2) вызначаць месца, дзе знаходзіцца які-н. прадмет, аб’ект, пры дапамозе пеленгатара.

пеленга́тар

(ад пеленгаваць)

прыбор, які выкарыстоўваецца ў марской і паветранай навігацыі для вызначэння вуглавых напрамкаў (пеленгаў) на берагавыя або плывучыя аб’екты, зоркі, сонца і інш.