Verbum

алеагра́фія

(ад алеа- + -графія)

устарэлы спосаб узнаўлення карцін, якія намаляваны алейнымі фарбамі, а таксама копія карціны, атрыманая такім спосабам.

алеана́фт

(ад алеа- + нафта)

машыннае змазачнае масла.

алеандаміцы́н

[ад алеанд(р) + -міцын]

лекавы прэпарат, які прыгнятае рост многіх шкодных мікробаў; выкарыстоўваецца пры лячэнні запалення лёгкіх, ангіны, атыту і іншых хвароб.

алеа́ндр

(фр. oléandre, ад с.лац. lorandrum)

вечназялёная кустовая расліна сям. кутравых з буйнымі белымі або ружовымі пахучымі кветкамі, пашыраная ў Міжземнамор’і і субтропіках Азіі; на Беларусі вырошчваецца як дэкаратыўная.

алеато́рны

(ад лац. aleator = гулец у косці)

рызыкоўны, звязаны са здзелкамі, біржавымі аперацыямі, латарэямі.

алеато́рыка

(ад лац. aleatorius = І́гральны)

метад музычнай кампазіцыі, заснаваны на прынцыпе выпадковасці і імправізацыйнасці ў будове музычнага твора.

алеа́ты

(лац. oleatus = змочаны алівай)

солі алеінавай кіслаты.

алеафі́льнасць

(ад алеа- + гр. phileo = люблю)

уласцівасць некаторых рэчываў змочвацца алеямі.

алеба́рда

(польск. halabarda, ад ням. Hellebarde)

старадаўняя халодная колюча-рубячая зброя, доўгае плоскае або гранёнае кап’ё з прымацаванай да яго сякерай або паўмесяцападобным лязом.

алеба́стр

(лац. alabastrum, ад гр. alabastros)

размолаты белы гіпс, які выкарыстоўваецца для тынкоўкі, вырабу скульптур, у хірургіі і інш.