Verbum

антэклі́за

(ад лац. ante = перад + гр. klisis = нахіл)

шырокае пакатае падняцце слаёў зямной кары ў межах платформ.

антэ́на

(лац. antenna = мачта)

1) прыстасаванне для перадачы або ўлоўлівання радыёхваль;

2) орган дотыку і нюху ў членістаногіх жывёл, размешчаны на галаве; вусік.

антэната́льны

(ад лац. ante = да + natalis = які датычыць нараджэння)

звязаны з жыццём ва ўлонні мацеры, да нараджэння.

антэна́ты

(н.-лац. antennata)

зборная назва некалькіх груп членістаногіх, для якіх характэрна наяўнасць вусікаў (трахейнадыхальныя і ракападобныя).

антэ́нулы

(ад лац. antenna = мачта)

першая пара галаўных прыдаткаў у ракападобных.

антэразо́ід

[ад гр. antheros = які цвіце + (спермата)зоід]

мужчынская рухомая палавая клетка, якая ўтвараецца ў антэрыдыях некаторых раслін.

антэры́дый

(ад гр. antheros = які цвіце)

мужчынскі орган палавога размнажэння споравых раслін.

антэфі́кс

(лац. antefixus = прымацаваны спераду)

каменнае або керамічнае ўпрыгожанне на карнізе антычнага збудавання.

антэцэдэ́нт

(лац. antecedehs, -ntis = папярэдні)

лог. першы член імплікацыі, якому папярэднічае слова «калі».

ануітэ́т

(фр. annuite, ад п.-лац. annuitas = штогадовы плацеж)

від дзяржаўнай пазыкі, з якой крэдытор перыядычна атрымлівае пэўны даход (рэнту), што вызначаецца з улікам сумы пазыкі і працэнтаў з яе.