ануітэ́т

(фр. annuite, ад п.-лац. annuitas = штогадовы плацеж)

від дзяржаўнай пазыкі, з якой крэдытор перыядычна атрымлівае пэўны даход (рэнту), што вызначаецца з улікам сумы пазыкі і працэнтаў з яе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)