Verbum

фанта́н

(іт. fontana, ад лац. fons, -ntis = крыніца)

1) струмень вады або якой-н. вадкасці, які з сілай выкідваецца ўгору пад высокім ціскам (напр. ф. нафты);

2) архітэктурнае збудаванне, якое служыць асновай ці абрамленнем для струменяў вады;

3) перан. невычэрпны паток чаго-н. (напр. ф. красамоўства).

фантасмаго́рыя

(ад гр. phantasma = прывід, здань + agoreuo = гавару)

1) прывіды, вычварныя фантастычныя малюнкі, што бачацца чалавеку ў хваравітым стане;

2) фантастычныя карціны, фігуры, якія атрымліваюцца з дапамогай розных аптычных прыстасаванняў.

фанта́ст

(гр. phantastes)

1) чалавек з багата развітай фантазіяй; фантазёр, летуценнік;

2) пісьменнік, мастак, які стварае фантастычныя сюжэты і вобразы.

фанта́стыка

(гр. phantastike = здольнасць уяўляць)

1) штосьці неверагоднае, нерэальнае, заснаванае на творчым уяўленні, на фантазіі;

2) літаратурныя творы, у якіх апісваюцца выдуманыя, фантастычныя падзеі.

фантасты́чны

(гр. phantastikos)

1) які не існуе ў рэчаіснасці, выдуманы;

2) незвычайны, чарадзейны, непраўдападобны.

фанто́м

(фр. fantôme, ад гр. phantasme = прывід, здань)

1) прывід, здань;

2) мадэль цела або яго часткі ў натуральную велічыню, якая служыць наглядным дапаможнікам.

фанто́ш

(фр. fantoche, ад іт. fantoccio = лялька)

тое, што і марыянетка.

фа́нты

(польск. fanty, ад ням. Pfand = заклад)

гульня, удзельнікі якой у якасці штрафу выконваюць розныя жартаўлівыя заданні, што выпадаюць па жэрабю ўладальніку аддадзенага ў заклад прадмета, а таксама прадметы, аддадзеныя ў заклад пры гэтай гульні.

фантына́ліс

(н.-лац. fontinalis)

лістасцябловы мох сям. фантыналіевых, які расце прымацавана да камянёў, каранёў і ствалоў дрэў у стаячых і праточных вадаёмах.

фанфа́ра

(іт. fanfara)

1) медны духавы сігнальны музычны інструмент у выглядзе падоўжанай трубы;

2) музычная фраза, сігнал, які выконваецца на такім інструменце і апавяшчае аб пачатку парада ці ўрачыстасці.