Verbum

імара́льны

(фр. immoral, ад лац. im- = не + moralis = маральны)

тое, што і амаральны.

імартэ́лі

(фр. immortel = бессмяротны)

травяністыя расліны сям. складанакветных, якія пры засушванні добра захоўваюць натуральную афарбоўку і колер кветак; сухацветы, бессмяротнікі.

іматрыкулява́ць

(с.-лац. immatriculare)

уст. выконваць іматрыкуляцыю.

іматрыкуля́цыя

(фр. immatriculation, ад с.-лац. immatriculare = уносіць у спіс)

уст. унясенне ў спіс (матрыкул).

іматэрыялі́зм

(ад ім- + матэрыялізм)

ідэалістычны погляд, які адмаўляе існаванне матэрыі і прызнае толькі існаванне духа.

імбецы́льнасць

(ад імбецыльны)

псіхічная недаразвітасць, сярэдняя ступень разумовай адсталасці (алігафрэніі) паміж ідыятыяй і дэбільнасцю

імбецы́льны

(лац. imbecillus)

псіхічна недаразвіты, які характарызуецца імбецыльнасцю.

імбібі́цыя

(ад лац. imbibere = усмоктваць, убіраць у сябе)

насычэнне тканак арганізма рэчывамі, растворанымі ў вадкасці (напр. жоўцевымі пігментамі ў час жаўтухі).

імбі́р

(польск. imbir < с.-в.-ням. ingebër, imber, ад лац. zingiber)

1) травяністая расліна сям. імбірных з двухрадным лісцем, адзіночнымі кветкамі ў суквеццях і мясістым коранем, багатым на эфірны алей; пашырана ў тропіках;

2) прыправа з каранёў гэтай расліны.

імбры́чак

(польск. imbryczek, ад imbryk < тур. ibrik, ад ар. ibrik = збан для вады)

уст. чайнік для заваркі чаю.