Verbum

пе́ні

(англ. penny, фін. penni)

1) тое, што і пенс;

2) разменная манета Фінляндыі, роўная ​¹/₁₀₀ маркі.

пенітэнцыя́рны

(фр. penitentiaire, ад лац. poenitentia = раскаянне)

звязаны з асабліва жорсткімі формамі крымінальнага пакарання.

пенітэнцыя́рый

(с.-лац. poenitentiarius, ад лац. poenitentia = раскаянне)

1) духоўная ўстанова ў Рыме, якая ад імя папы дае адпушчэнне грахоў і вызваляе асобу ад выканання царкоўнай клятвы;

2) папраўчая ўстанова турэмнага тыпу ў Англіі, ЗША і некаторых іншых краінах, дзе адзіночнае заключэнне спалучаецца з катаржнай працай;

3) свяшчэннік, які выконвае богаслужэнне ў турэмных цэрквах.

пе́ніум

(н.-лац. penium)

аднаклетачная зялёная водарасць сям. пеніевых, якая трапляецца ў балотах, на імхах, у мінеральных крыніцах, на рысавых палетках.

пеніцы́л

(н.-лац. penicillium)

недасканалы грыб сям. карэміяльных, які развіваецца ў выглядзе плесні на глебавых і іншых субстратах; выкарыстоўваецца для вырабу антыбіётыкаў, у сыраварэнні.

пеніцылі́н

(н.-лац. penicillinum, ад лац. penicillum = мяцёлка, гронка)

лекавы прэпарат, антыбіётык, прыгатаваны з некаторых відаў грыбковай цвілі.

пеніяфо́ра

(н.-лац. peniophora)

губавы базідыяльны грыб сям. картыцыевых, які расце ў лясах на драўніне лісцевых і хвойных парод, на сценах драўляных будынкаў.

пенс

(англ. pence, мн. ад penny = пені)

1) разменная манета Англіі, роўная ​¹/₁₀₀ фунта стэрлінгаў;

2) старадаўняя англа-саксонская сярэбраная манета (з канца 18 ст. медная, а з 1860 г. бронзавая).

пенсіён

(фр. pension; ад лац. pensio = плацеж)

уст. тое, што і пенсія.

пе́нсія

(лац. pensio = плацеж)

рэгулярнае грашовае забеспячэнне за выслугу гадоў, па інваліднасці і інш.