Verbum

лабі́зм

(англ. lobbyism)

тое, што і лобі 1.

лабі́льнасць

(ад лабільны)

нястойкасць, зменлівасць (напр. л. дзіцячага арганізма).

лабі́льны

(лац. labilis)

нястойкі, няўстойлівы, рухомы.

лабіры́нт

(лац. labyrinthus, ад гр. labyrinthos)

1) складанае, заблытанае размяшчэнне памяшканняў, пераходаў, дарог і інш.;

2) перан. складанае спалучэнне, перапляценне чаго-н. (напр. л. думак);

3) анат. унутраная частка вуха.

лабірынтадо́нты

(н.-лац. labyrinthodontia, ад гр. labyrinthos = лабірынт + odus, odonthos = зуб)

падклас вымерлых земнаводных, якія знешне нагадвалі кракадзілаў або саламандраў, жылі ў сярэдзіне палеазою — пач. мезазою.

лабірынты́т

(ад лабірынт)

мед. запаленне ўнутранага вуха.

лабі́ст

(англ. lobbyist)

тое, што і лобі 2.

лабіядэнта́льны

(ад лац. labium = губа + dens, -ntis = зуб)

лінгв. губна-зубны зычны гук (напр. «в», «ф»).

лабіяліза́цыя

(ад лац. labialis = губны)

лінгв. вымаўленне некаторых гукаў мовы з акругленнем выцягнутых губ.

лабія́льны

(лац. labialis = губны)

1) лінгв. утвораны з удзелам губ, губны гук (напр. «б», «п»);

2) які нагадвае сабой губы (напр. л-ыя органы пачуццяў у насякомых).