Verbum

лан

(ст.-польск. łan < чэш. lan, ад с.-в.-ням. lehen)

даўняя мера зямлі; валока.

ланалі́н

(н.-лац. lanolinum, ад лац. lana = воўна + oleum = алей)

жывёльны воск, вязкае буравата-жоўтае рэчыва, якое атрымліваюць пры прамыўцы воўны; выкарыстоўваецца ў медыцыне і касметыцы.

лангерма́нія

(н.-лац. langermannia)

базідыяльны грыб сям. дажджавіковых, які расце на глебе ў лісцевых лясах, на палях, лугах, сярод травы.

ланге́т

(фр. languette = язычок)

страва з мяса (выразкі), нарэзанага тонкімі прадаўгаватымі кавалкамі.

ланге́тка

(фр. longuette)

павязка з гіпсу, якая забяспечвае нерухомасць зламаных касцей рук або ног.

лангу́ст

(фр. langouste)

марскі рак атрада дзесяціногіх (дэкаподаў) з цвёрдым панцырам, без клюшняў, з доўгімі вусікамі, які водзіцца ў цёплых морах; аб’ект промыслу.

лангха́ар

(ад ням. lang = доўгі + Haar = шэрсць)

парода даўгашэрсных нямецкіх лягавых сабак, гал. ч. карычневай і шэрай масці.

ландве́р

(ням. Landwehr)

катэгорыя ваеннаабавязаных запасу другой чаргі і вайсковыя часці з гэтых ваеннаабавязаных у Прусіі, Германіі, Аўстра-Венгрыі і Швейцарыі ў 19 — пач. 20 ст.

ландгра́ф

(ням. Landgraf)

тытул вяльможных князёў у сярэдневяковай Германіі.

ландка́рта

(ням. Landkarte)

даўнейшая назва геаграфічнай карты.