Verbum

ла́ва​¹

(іт. lava)

1) расплаўленая маса, якая вывяргаецца вулканам на паверхню зямлі;

2) перан. імклівая, нястрымная маса чаго-н., лавіна.

ла́ва​²

(польск. ława)

1) баявы парадак конніцы для адначасовай атакі з флангаў і з тылу;

2) падземная горная вырабатка з доўгімі забоямі, у якой здабываюцца карысныя выкапні.

лавабрэ́кчыя

(ад лава + брэкчыя)

магматычная горная парода вулканічнага паходжання, складзеная пераважна з абломкаў эфузіўных горных парод.

лава́нда

(іт. lavanda)

вечназялёная травяністая расліна сям. ясноткавых з блакітнымі, сінімі або фіялетавымі пахучымі кветкамі, пашыраная ў Міжземнамор’і; на Беларусі вырошчваецца як дэкаратыўная і эфіраалейная.

лава́ш

(цюрк. lavas)

пшанічны хлеб у выглядзе тонкіх праснакоў, які пашыраны ў Закаўказзі.

лавела́с

[англ. Lovelace = імя героя рамана С. Рычардсана (1689—1761) «Кларыса Гарлоу»]

спакуснік жанчын, ахвотнік да любоўных прыгод; залётнік.

лаві́на

(ням. Lawine)

1) вялікая маса падаючага з гор снегу, лёду; снежны абвал;

2) перан. тое, што і лава​¹ 2.

лаві́раваць

(ням. Lavieren)

1) плысці на парусным судне супраць ветру па ломанай лініі; рухацца зігзагамі, каб абмінуць перашкоды;

2) перан. спрытна прыстасоўвацца да абставін, ухіляцца ад прамых дзеянняў.

лаві́с

(фр. lavis)

1) спосаб гравіравання, пры якім малюнак наносіцца на металічную пласцінку пэндзлем, змочаным у кіслаце;

2) гравюра на метале, выкананая такім спосабам, а таксама адбітак з такой гравюры.