Verbum

лаг​¹

(гал. log)

1) прыбор для вымярэння хуткасці руху судна і пройдзенай ім адлегласці;

2) борт судна (пры вызначэнні становішча судна адносна хвалі, іншага судна і г.д.).

лаг​²

(англ. lag = запазненне)

разрыў у часе паміж дзвюма з’явамі або працэсамі, якія знаходзяцца ў прычынна-выніковай сувязі (напр. у эканоміцы час ад моманту ўкладання сродкаў да атрымання аддачы).

-лаг

гл. -лог.

ла́га

(ад ням. Lagebalken = бэлька ў столі)

1) часовая падкладка пад што-н. у выглядзе нятоўстага бервяна, жэрдкі;

2) падваліна, папярочнае бервяно, на якое насцілаецца падлога.

лагагра́ма

(ад гр. logos = слова + -грама)

скарочаная форма мовы, неабходная ў некаторых сітуацыях зносін (напр. тэлеграма, ваенная каманда, рэклама і інш.).

лагагра́ф

(гр. logographos)

старажытнагрэчаскі храніст, аўтар пісанняў гістарычнага характару.

лагагры́ф

(ад гр. logos = слова + griphos = загадка)

род шарады, для разгадвання якой трэба адшукаць загаданае слова і ўтварыць ад яго новыя словы шляхам перастаноўкі або выкідвання асобных складоў ці літар.

лагапа́т

(ад лагапатыя)

чалавек з маўленчымі недахопамі.

лагапа́тыя

(ад гр. logos = слова + -патыя)

недахопы маўлення (картавасць, шапялявасць, заіканне і інш.).

лагапе́д

(ад лагапедыя)

спецыяліст у галіне лагапедыі.