Verbum

сульфі́ты

(ад лац. sulfur = сера)

солі сярністай кіслаты (напр. сульфіт натрыю); сярністакіслыя солі.

су́ма

(лац. summa)

1) лік, які атрымліваецца ў выніку складання дзвюх або некалькіх велічынь;

2) агульная колькасць, сукупнасць чаго-н.;

3) пэўная колькасць грошай;

круглая с. — вялікая колькасць грошай.

сума́рны

(лац. summarius)

1) атрыманы ў выніку складання (напр. с-ая прадукцыя цэхаў);

2) не канкрэтызаваны, абагульнены (напр. с-ае апісанне фактаў).

сума́тар

(ад лац. surnma = сума)

адзін з элементаў электронна-вылічальнай машыны, які вызначае суму дзвюх зададзеных велічынь.

сума́х

(ар. summak)

дрэвавая або кустовая расліна сям. анакардыевых з буйным лісцем і дробнымі кветкамі ў мяцёлках, пашыраная пераважна ў Паўн. Амерыцы, Усх. Азіі, Крыме і на Каўказе; дае дубільныя, фарбавальныя і лекавыя рэчывы; на Беларусі вырошчваецца як дэкаратыўная.

сума́цыя

(п.-лац. summatio = складанне, ад лац. summa = сума)

узнікненне ўзбуджэння ў тканках арганізмаў у выніку дзеяння некалькіх паслядоўных падпарогавых раздражненняў, кожнага з іх асобна недастаткова, каб выклікаць фізіялагічную рэакцыю.

су́на

(ар. sunna = звычай, традыцыя)

мусульманскае свяшчэннае паданне, якое дапаўняе палажэнні Карана.

суні́зм

(ад гр. sunna = звычай, традыцыя)

кірунак у ісламе, які прызнае Суну нароўні з Каранам.

суні́ты

(ад ар. sunna = звычай, традыцыя)

мусульмане, якія з’яўляюцца паслядоўнікамі сунізму.

супазіто́рый

(лац. suppositorium = тое, што знаходзіцца ўнізе)

лекавая свечка для ўвядзення лякарства ў арганізм чалавека праз прамую кішку.