genügen
vi
1) хапа́ць, става́ць, быць дастатко́вым
2) задавальня́ць
sich an etw. (D) ~ lássen* — задаво́ліцца (чым-н.)
das genügt mir nicht — мне гэ́тага ма́ла
genügend
a дастатко́вы, здавальнцючы
genügsam
a сці́плы, непатрабава́льны, неперабо́рлівы
Genügsamkeit
f - сці́пласць, непатрабава́льнасць