адшалясце́ць, ‑лясціць; зак.
Кончыць шалясцець. Адшалясцеў барвовым лісцем кастрычнік, мінулі халодныя.. дні і ночы лістапада, пачаўся снежань. Сіўцоў. / у перан. ужыв. Дні прайшлі, адшалясцелі зоры На гарачых крыллях навальніц. Трус.
адшапаце́ць, ‑паціць; зак.
Кончыць шапацець. Дакошаны лугі, адшапацела жыта, На сцежкі падаюць пажоўклыя лісты. Грахоўскі.
адшарава́ны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад адшараваць.
адшарава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.
Адчысціць, адцерці шараваннем. Адшараваць кацёл. □ Прыйшоў, нарэшце, час, калі ўжо можна было густа змазаць і скласці інструменты, адшараваць рукі набела. Кулакоўскі.
адша́стаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Кончыць шастаць (у 1 знач.). Вецер лісцем адшастаў і сціх.
2. што. Разм. Адрэзаць пілою. Адшастаць кругляк дубу.
адшвартава́цца, ‑туецца; зак.
Адысці ад прычала (пра судна).
адшвартава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.
Спец. Адвесці (судна) ад прычала, аддаўшы швартовы.
адшварто́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да адшвартаваць.
адшкадава́ць, ‑дую, ‑дуеш, ‑дуе; зак., што.
Разм.
1. Даць, шкадуючы, ашчаджаючы. Гною, бывала, — як ні мала ў хляве, — пад бульбу ледзь наскрабеш, а пад лён гаспадар адшкадуе. Палтаран.
2. Пакінуць шкадаваць, не шкадаваць болей.