адмабілізава́ны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад адмабілізаваць.
адмабілізава́цца, ‑зуецца; зак.
Перайсці з мірнага стану ў стан гатоўнасці да ваенных дзеянняў; закончыць мабілізацыю сваіх сіл. Мястэчка.. поўнасцю адмабілізавалася, паслаўшы мужчын прызыўнога ўзросту на зборныя пункты. Навуменка.
адмабілізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак., што.
Перавесці з мірнага стану ў стан гатоўнасці да ваенных дзеянняў; закончыць мабілізацыю. Адмабілізаваць армію.
адмабілізо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да адмабілізаваць.
адмайстрава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.
Зрабіць што‑н. з асаблівым стараннем; выштукаваць. Гусаку старому, каб хадзіў ля дому, Адмайструю танкі На крывыя лапкі. Шушкевіч.
адмака́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. адмакаць — адмокнуць.
адмакрэ́ць, ‑эе; зак.
Праняцца вадой, зрабіцца мокрым. Сонца прыгравала з кожным днём усё мацней і мацней, адмакрэлі і пацямнелі лагчыны, першыя праталіны зачарнеліся на палях. Лынькоў.
адмалаці́цца, ‑лачуся, ‑лоцішся, ‑лоцца; зак.
Разм. Усё змалаціць, закончыць малацьбу. Калгас рана адмалаціўся.
адмалаці́ць, ‑лачу, ‑лоціш, ‑лоціць; зак., каго-што.
1. Разм. Змалаціць, перастаць малаціць, зрабіўшы норму або страціўшы сілы. [Пахілка:] — Не, братачка, я сваё адмалаціў. Шкадую толькі, што не ў пару паміраю. Савіцкі.
2. Адпрацаваць на малацьбе за доўг, паслугу.
3. перан. Разм. Моцна набіць, адлупцаваць каго‑н. [Катаржнік:] — І на стайні так адмалацілі — Ракам поўз дамоў, ісці не мог. Бялевіч.
4. перан.; што і без дап. Разм. Невыразна, у хуткім тэмпе прачытаць, выказацца; адбарабаніць. Даклад не прачытаў, а адмалаціў.