аджава́ны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад аджаваць.
аджава́ць, ‑жую, ‑жуеш, ‑жуе; ‑жуём, ‑жуяце; зак., што.
Жуючы, аддзяліць. // перан., безас. Аддзяліць, пашкодзіўшы, пакалечыўшы чым‑н. [Марыля] была з ганьбай: на правай руцэ тры крайнія пальцы наўскасяк аджавала грывай малатарні. Брыль.
•••
Табе (яму, ёй) цяляты язык аджавалі гл. цяля.
аджагна́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.
Уст. Ва ўяўленні рэлігійных людзей — жагнаючыся, адхіліць ад сябе якую‑н. бяду, непрыемнасць, адагнаць нячыстую сілу; адхрысціцца. Аджагнацца ад злога духа. □ Не аджагнаўся ты [Мазыр] крыжам, не зратаваўся спарышом ні ад пакуты, ні ад слёз, якія даў няўмольны лёс! Дубоўка.
аджа́рскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да аджарцаў, Аджарыі.
аджартава́цца, ‑туюся, ‑туешся, ‑туецца; зак.
Адказаць на сур’ёзнае пытанне, патрабаванне жартам. Але тут я аджартаваўся, і калі машына пакаціла далей — забыў пра гэта і ўспомніў толькі цяпер. Караткевіч.
аджарто́ўвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.
Незак. да аджартавацца.
аджа́рцы, ‑аў; адз. аджарац, ‑рца, м.; аджарка, ‑і, ДМ ‑рцы; мн. аджаркі, ‑рак; ж.
Народ, які складае асноўнае насельніцтва Аджарскай АССР.
аджа́ты, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад аджаць (у 1 знач.).