адшкадава́ць, ‑дую, ‑дуеш, ‑дуе; зак., што.

Разм.

1. Даць, шкадуючы, ашчаджаючы. Гною, бывала, — як ні мала ў хляве, — пад бульбу ледзь наскрабеш, а пад лён гаспадар адшкадуе. Палтаран.

2. Пакінуць шкадаваць, не шкадаваць болей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)