аблі́звацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да аблівацца (у 1, 2 знач.).
2. перан. Разм. Глядзець на каго‑, што‑н. з зайздрасцю, з жаданнем атрымаць. Аж шкода яму [Верамейчыку] робіцца самога сябе — гэтакае дабро людзі цягаюць, а яму глядзі ды толькі аблізвайся. Крапіва.
3. Зал. да аблізваць.
аблі́зваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да аблізаць.
аблізну́цца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; зак.
Аднакр. да аблізвацца (у 1, 2 знач.).
аблізну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак., каго-што.
Аднакр. да аблізваць.
аблі́к, ‑у, м.
Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. аблічыць.
абліпа́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. абліпаць — абліпнуць.
абліпа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Пакрыць з усіх бакоў чым‑н. ліпкім. Боты абліпаюць граззю. // Шчыльна прылягаць. Мокрая сукенка абліпала стан Сцёпы, яе ўсю калаціла ад холаду. Барашка. Толькі пад дажджом ісці было не дужа зручна: ушчэнт мокрая куртка агідна абліпала цела. Быкаў.
аблі́пка, ‑і, ж.
У выразе: у абліпку — вельмі шчыльна прылягаючы да цела (пра вопратку).
аблі́пнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; пр. абліп, ‑ла.
Зак. да абліпаць.
аблі́сцеласць, ‑і, ж.
Спец. Ступень пакрыцця расліны лісцем.