адсланя́цца, ‑яецца; незак.
1. Незак. да адсланіцца.
2. Зал. да адсланяць.
адсланя́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.
Незак. да адсланіць.
адсло́ены, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад адслаіць.
адсло́йванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. адслойваць.
адсло́йвацца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да адслаіцца.
2. Зал. да адслойваць.
адсло́йваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да адслаіць.
адслу́жаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад адслужыць.
адслу́жваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; што.
Незак. да адслужыць.
адслужы́цца, ‑служуся, ‑служышся, ‑служыцца; зак.
Тое, што і адслужыць (у 1 знач.). Адслужыўшыся некалі ў войску, Сомік не прыйшоў адразу дадому, а яшчэ недзе прападаў гады са два. Крапіва. І акурат у гэты самы час адслужыўся і вярнуўся з арміі Васіль. Васілевіч.
адслужы́ць, ‑служу, ‑служыш, ‑служыць; зак.
1. Прабыць на службе, папрацаваць нейкі час. Міхал Міцкевіч, які адслужыў на панскай службе дваццаць год з хвосцікам, стаў прасіць у ляснічага Рачкоўскага лесу на хату. С. Александровіч. // Адбыць тэрмін вайсковай службы; скончыць служыць. Юстын ужо адслужыў у арміі, дэмабілізаваўся і зараз працаваў на заводзе. Няхай.
2. Службай адплаціць, адрабіць за што‑н. [Чорт:] — Бяры, дзед, яго [чарцяня] да сябе, няхай адслужыць за шкоду. Якімовіч. // Зрабіцца непрыгодным, перастаць адпавядаць свайму прызначэнню. — Шкада лагера, — уздыхнуў Жэнька.. — Але нічога... Сваё ён адслужыў і памірае са славаю, як герой. Шамякін.
3. Адправіць набажэнства. Усе думалі, што Гэлька загінула. Бацька хацеў ужо імшу адслужыць. Чарот.