адлу́плівацца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да адлупіцца.
2. Зал. да адлупліваць.
адлу́пліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да адлупіць.
адлупцава́ны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад адлупцаваць.
адлупцава́ць, ‑цую, ‑цуеш, ‑цуе; зак., каго.
Разм. Моцна набіць; адлупіць (у 2 знач.). Маці, не разабраўшыся, расперазала фартух і адлупцавала Грышу паскамі. Пальчэўскі.
адлу́чаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад адлучыць.
адлуча́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да адлучыцца.
2. Зал. За адлучаць.
адлуча́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да адлучыць.
адлу́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да адлучыць.
адлу́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.
Адыход адкуль‑н. на пэўны час; часовая адсутнасць. Самавольная адлучка. Быць у адлучцы.
адлучы́цца, ‑лучуся, ‑лучышся, ‑лучыцца; зак.
Пакінуць якое‑н. месца на пэўны час; выйсці, адысці. Адлучыцца з дому. □ Марынка ўспомніла, як Паходня.. падышоў і пацалаваў яе, сказаўшы, што адлучыцца на якую гадзіну на калгасны двор па справах. Хадкевіч. // Аддзяліцца, адысці ад каго‑, чаго‑н. □ Гадзіны дзве ўся калона рухалася разам з партызанамі. Потым партызаны адлучыліся і пайшлі кожны сваім маршрутам. Колас. Віктар адлучыўся ад варот і знік у цемрадзі. Лобан.