аблаву́ха, ‑і, ДМ аблавусе; Р мн. аблавух; ж.
Зімовая шапка; вушанка.
аблаву́хі, ‑ая, ‑ае.
1. З абвіслымі вушамі. [Люба] не паспела адысці ад акна, як на ім мігам апынуўся прыгожы, у рудыя яблыкі, аблавухі сабака. Гартны.
2. перан. Разм. Някемлівы, няспрытны (пра чалавека).
аблаго́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да аблагодзіць.
аблаго́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., каго.
Выклікаць у кім‑н. пачуццё лагоднасці, шчырасці, сардэчнасці. Не так дзеля сябе, як дзеля таго, каб аблагодзіць гэтага хлапчука,.. [Крамарэвіч] сказаў: — А нікога ў цябе хіба няма блізкага, каб і пашкадаваць часам цябе, пакуль ты бацьку знойдзеш? Чорны.
абла́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.
Разм.
1. Улада, уплыў. Свежы сустрэчны вецер асвяжыў мяне, на нейкую хвіліну адагнаў сон, які браў мяне ў сваю абладу. С. Александровіч.
2. Уладанне, прыналежнасць, здабытак. У сяле ўсялякія чуткі, усякая гутарка, што вядзецца патайна, без усякіх сведак, скора робіцца агульнай абладай. Колас.
3. Аправа (у 1 знач.).
абла́джаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад абладзіць.
абла́джванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. абладжваць — абладзіць.
абла́джвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да абладзіцца.
2. Зал. да абладжваць.
абла́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да абладзіць.
абла́дзіцца, ‑джуся, ‑дзішся, ‑дзіцца; зак.
Навесці лад у гаспадарцы; абжыцца, адбудавацца. Тыя, хто быў перасяліўся на хутары раней, цяпер ужо абладзіліся, панакрывалі неяк саломай будынкі. Галавач.