абяско́лерваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да абясколерыць.
абяско́лерыцца, ‑рыцца; зак.
1. Страціць яркасць афарбоўкі; зрабіцца бясколерным, выцвісці. На сонцы фарбы выцвілі, абясколерыліся.
2. перан. Страціць яркія індывідуальныя асаблівасці.
абяско́лерыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; заг. абясколеры; зак., каго-што.
1. Зрабіць бясколерным, зменшыць, аслабіць яркасць афарбоўкі. Абясколерыць тканіну, пражу.
2. перан. Пазбавіць яркіх індывідуальных асаблівасцей, зрабіць невыразным.
абяскро́вець, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.
Страціць многа крыві.
абяскро́віцца, ‑віцца; зак.
1. Стаць бяскроўным, страціўшы многа крыві; пабляднець. Нейкае імгненне.. [Пыжык] стаяў нібы скамянелы. Твар пабялеў, губы абяскровіліся. Шыловіч.
2. перан. Стаць слабым, нежыццяздольным.
абяскро́віць, ‑кроўлю, ‑кровіш, ‑кровіць; зак., каго-што.
1. (рэдка). Пазбавіць крыві, зрабіць бяскроўным.
2. перан. Пазбавіць каго‑, што‑н. сілы, жыццяздольнасці. Абяскровіць варожую армію. // Пазбавіць жывога зместу, выразнасці, яркасці.
абяскро́ўленне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. абяскровіць і стан паводле знач. дзеясл. абяскровіцца.
абяскро́ўлены, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад абяскровіць.
2. у знач. прым. Белы, пазбаўлены яркай афарбоўкі; бледны (пра рукі, твар і пад.). Абяскроўлены твар.. [Насці] і рукі былі бялей за прасціну. Шамякін.
3. у знач. прым. перан. Пазбаўлены сілы, жыццяздольнасці. [Вучылішча] якраз толькі што вярнулася з фронту. Вярнулася абяскроўленае, малалікае — большасць курсантаў засталася там, на полі бою... Марціновіч.
абяскро́ўліванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. абяскроўліваць.
абяскро́ўлівацца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да абяскровіцца.
2. Зал. да абяскроўліваць.