абскрэ́бвацца, ‑аецца; незак.
Зал. да абскрэбваць.
абскрэ́бваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да абскрэбці.
абскрэ́бены, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад абскрэбці.
абскрэ́бці, ‑скрабу, ‑скрабеш, ‑скрабе; ‑скрабём, ‑скрабяце; пр. абскроб, ‑скрэбла і ‑скрабла; зак., што.
Ачысціць што‑н., скрабучы яго паверхню. [Хлопчыкі] ужо абскрэблі сабе па адной [моркве]... Кавалёў.
абскрэ́бціся, ‑скрабецца; пр. абскробся, ‑скрэблася і ‑скраблася; зак.
Ачысціцца, вызваліцца ад чаго‑н.
абску́баны і абску́бены, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад абскубці.
2. у знач. прым. Неакуратна, дзе-нідзе з пропускамі паскубены. Валасы яе былі як абскубаныя і пасмамі прылягалі да ілба і шчок. Вітка. Стажок парадкам абскубаны — стаіць блізка ля дарогі. Навуменка. // перан. Пра абшарпанага, абдзёртага ў бойцы чалавека. [Цярэшка:] — Эх і ўрэжу ж гэтаму абскубанаму афіцэрыку. Грахоўскі.
абскуба́цца, ‑аецца; незак.
Зал. да абскубаць.
абскуба́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да абскубці.
абску́бванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. абскубваць — абскубці.
абску́бвацца, ‑аецца; незак.
Зал. да абскубваць.