Verbum

абве́трыцца, ‑рыцца; зак.

1. Зазнаць уздзеянне ветру. // Зрабіцца смуглым, шурпатым, агрубелым ад ветру (пра твар, рукі, ногі і пад.).

2. Абсохнуць на ветры. К поўдню снапы на ніве абветрыліся.

абве́трыць, ‑рыць; безас. зак.

Пакінуць на паверхні чаго‑н. сляды ўздзеяння (пра вецер). // Зрабіць цёмным, шурпатым, агрубелым (пра скуру на твары, руках, нагах). [Твар] нібы абветрыла ранняй сонечнай вясной на адкрытай машыне. Пташнікаў.

абве́ў, ‑веву, м.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. абвяваць, абвейваць.

абвечарэ́ць, ‑эе; безас. зак.

Разм. Пра надыход вечара, вячэрняй цемені, змроку. Абвечарэла, пачалася мяцеліца, праз рэдкі альшэўнік гнала снег з поля. Пташнікаў.

абве́шаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абвешаць.

абве́шацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Увешаць сябе чым‑н.; навешаць на сябе многа чаго‑н. Абвешацца гранатамі.

абве́шаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Развешаць што‑н. па ўсёй паверхні або вакол чаго‑н.; увешаць. У роднай хаце ўсё па-новаму трывожыць. Рамак гэтых нарабіў бацька. Усе сцены абвешалі. Мыслівец.

абве́швацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да абвешацца.

2. Зал. да абвешваць.

абве́шваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абвешаць.

абве́шчаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абвясціць.