Verbum

абмарачы́цца, ‑рачуся, ‑рочышся, ‑рочыцца; зак.

Разм. У выніку працяглага кружэння страціць раўнавагу.

абмарачы́ць, ‑рачу, ‑рочыш, ‑рочыць; зак., каго-што.

Разм.

1. Закружыць (сабе, каму‑н.) галаву.

2. Увесці ў зман, ашукаць, задурманіўшы галаву.

абмарачэ́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. абмарачыцца. Я раптам адчуў прыемную, да абмарачэння, да кружэння ў галаве, слабасць. М. Стральцоў.

абмаро́жаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад абмарозіць.

2. у знач. прым. Пашкоджаны марозам. Прыплёўся [сабака] з лесу галодны, хворы, з абмарожанымі нагамі. Ваданосаў.

3. у знач. наз. абмаро́жаны, ‑ага, м. Той, хто атрымаў пашкоджанне ад марозу. Акрамя тыфозных, нямала было іншых хворых: інвалідаў вайны, скалечаных, прастуджаных, абмарожаных. Шамякін.

абмаро́жванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. абмарожваць — абмарозіць.

абмаро́жвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да абмарозіцца.

2. Зал. да абмарожваць.

абмаро́жваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абмарозіць.

абмаро́зіцца, ‑рожуся, ‑розішся, ‑розіцца; зак.

Зазнаць пашкоджанне ад марозу.

абмаро́зіць, ‑рожу, ‑розіш, ‑розіць; заг. абмарозь; зак., каго-што.

Пашкодзіць марозам; памарозіць, змарозіць. Абмарозіць пальцы на нагах.

абмаро́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абмарачыць.