Verbum

абдра́пваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абдрапаць.

абду́ктар, ‑а, м.

Спец. Адводная мышца.

[Лац. abduco — адводжу.]

абду́манасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і якасць абдуманага. Тут можа нават і не было хоць бы якой выразнай абдуманасці, але Вялічка забраў яго [Кадаўбіцкага] вінтоўку і ўсе патроны. Чорны.

абду́маны, ‑ая, ‑ае.

Зроблены свядома, усвядомлены. Абдуманы крок.

абду́мацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

1. Абмеркаваць, асэнсаваць, сабрацца з думкамі. Віктар не хадзіў самотна па вуліцы пасля таго, як балюча пакрыўдзіў бацьку і жонку, не шукаў такога прытулку, дзе можна было б спакойна абдумацца, заглянуць самому сабе ў душу. Кулакоўскі.

2. Перадумаць, прыйсці да іншага рашэння. Дзядок перш здзіўлена вылупіў вочы, потым хацеў усміхнуцца, але абдумаўся і замест гэтага напусціў на сябе дзелавы выгляд. Зарэцкі.

абду́маць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Папярэдне ў думках разгледзець усе магчымыя акалічнасці, дэталі чаго‑н.; усебакова ўзважыць; падумаўшы, вырашыць. Абдумаць пытанне. Абдумаць маршрут. □ Дзед жа Талаш за гэты час абдумаў план свайго далейшага дзеяння. Колас.

абду́мванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. абдумваць — абдумаць.

абду́мвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да абдумацца.

2. Зал. да абдумваць.

абду́мваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абдумаць.

абду́раны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абдурыць.