Verbum

абмало́ць, ‑мялю, ‑мелеш, ‑меле.

Разм. Мелючы, зрабіць прыдатным для мліва. Пакуль што на жорнах малоць нельга: іх абавязкова трэба абмалоць. Сіпакоў.

абмало́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абмалаціць.

абмало́чвацца, ‑аецца.

Зал. да абмалочваць.

абмало́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абмалаціць.

абмалява́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абмаляваць.

абмалява́цца, ‑люецца; зак.

Выразна абазначыцца на фоне чаго‑н. На шчоках.. абмаляваліся роўныя круглыя ямачкі. Гартны.

абмалява́ць, ‑люю, ‑люеш, ‑люе; зак., што.

1. Абвесці алоўкам ці фарбай што‑н.; размаляваць па краях.

2. перан. Ахарактарызаваць, апісаць. Кожны стараўся як найпаўней абмаляваць свае паводзіны з часу разлукі ў Сілцах. Гартны.

абма́н, ‑у, м.

Мана, няпраўда; памылковае ўяўленне аб чым‑н. [Зося:] — Глядзі, няма абману. Я праўду ўсю кажу. Бялевіч.

абма́нвацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да абмануцца.

2. Зал. да абманваць.

абма́нваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абмануць.