аджыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да аджыць.
аджыві́ць, ‑жыўлю, ‑жывіш, ‑жывіць; зак., каго-што.
Тое, што і ажывіць (у 1 знач.).
аджы́лак, ‑лка, м.
Адгалінаванне руданоснай жылы.
аджы́лы, ‑ая, ‑ае.
1. Які аджыў, не адпавядае сучаснасці.
2. у знач. наз. аджы́лае, ‑ага, н. Тое, што аджыло. К. Крапіва [ужо ў ранніх сваіх творах] не абмяжоўваўся толькі крытыкай старога, аджылага, а заклікаў змятаць і выкарчоўваць усё, што замінала пераможнаму поступу сацыялістычнага ладу. Казека.
аджы́н, ‑у, м.
Уст. Адработ жнівом за пазыку, паслугу і пад.
аджына́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да аджацца (у 1 знач.).
2. Зал. да аджынаць.
аджына́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да аджаць.
аджы́ты, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад аджыць (у 1 знач.).
2. у знач. прым. Мінулы, пражыты. Спявае дзед песню, а дзедавы думкі сваю песню спяваюць, невясёлую песню, песню аджытага жыцця. Колас.
3. у знач. прым. Які аджыў сваё; не адпавядае сучаснасці; аджылы. Былі і іншыя вар’яты, Што неслі цемру ў свет і жах. А дзе сягоння тыя каты?.. Не ад зямлі, не ад народу, Не ў іх імя ішлі яны, Аджытай цемры звестуны. Такім няма, не будзе ходу. Колас.
4. у знач. наз. аджы́тае, ‑ага, н. Тое, што аджыло.
аджы́ўшы, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. незал. пр. ад аджыць.
2. у знач. прым. Які аджыў сваё, не адпавядае сучаснасці. Аджыўшая тэорыя. Аджыўшыя погляды.
3. у знач. наз. аджы́ўшае, ‑ага, н. Тое, што аджыло. Разагнала.. [рэвалюцыя], як вецер разганяе хмары, старое і аджыўшае, прагнала сваіх ворагаў. Каваль.
4. Дзеепрысл. пр. зак. ад аджыць.
аджы́цца, ‑жывецца; зак.
Прайсці, прамінуць, перажыцца. [Галена:] — Што было, тое аджылося, а што будзе, тое важней. Чорны.