Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu
абвгдеёжзійклмнопрстуўфхцчшэюя-.
абвгдежзйклмнопрстуўфхцчшэя.
абвгдежзіклмнопрстуфхцчшыэюя.’

абітурые́нтка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да абітурыент.

абі́ўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. абіваць — абабіць.

2. Матэрыял, якім абіваюць або абабіта што‑н. Плюшавая абіўка мэблі. □ Праз шалёвачную абіўку столі церушыліся тонкія струменьчыкі пяску. Лынькоў.

абіўны́, ‑ая, ‑ое.

Які выкарыстоўваецца для абіўкі; які патрабуе абіўкі. Абіўная тканіна. Абіўное крэсла.

абі́ўшчык, ‑а, м.

Тое, што і абівальшчык.

абі́ўшчыца, ‑ы, ж.

Жан. да абіўшчык.