абганя́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. абганяць — абагнаць.
абганя́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; незак.
1. Незак. да абагнацца.
2. Зал. да абганяць.
абганя́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.
Незак. да абагнаць.
абгарадзі́цца, ‑раджуся, ‑родзішся, ‑родзіцца; зак.
Абнесці агароджаю сваю сядзібу, уладанні. [Сымон] ужо жыў у новай хаце, ужо абгарадзіўся, абсталяваўся, абараўся і абсеяўся. Чорны.
абгарадзі́ць, ‑раджу, ‑родзіш, ‑родзіць; зак., што.
Абнесці што‑н. агароджаю. Агарадзіць сад. □ Здавалася, што гаспадар меў перад сабою мэту паставіць будынак і абгарадзіць яго навек. Чорны.
абга́рак, ‑рка, м.
Абгарэлая рэшта (бервяна, запалкі і пад.). Хоць ліў безупынку дождж, да світання ад трох гумнаў асталіся толькі мокрыя абгаркі. Мележ. Тышкевіч намацаў пад узгалоўем запалкі, доўга шукаў сярод абгарэлых цэлую, злаваў на старую прывычку соваць у карабок абгаркі. Асіпенка.
абгара́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да абгарэць.
абга́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да абгарэць.
абгарну́цца, ‑гарнуся, ‑горнешся, ‑горнецца; зак.
1. Акрыць, ахінуць сябе чым‑н. Абгарнуцца плашчом.
2. Пакрыць, ахінуць сабой што‑н. Канец шаліка абгарнуўся па назе і абвіс дзесьці ззаду ажно да пят. Галавач.
абгарну́ць, ‑гарну, ‑горнеш, ‑горне; зак., каго-што.
1. Абсыпаць што‑н. чым‑н. поўнасцю або часткова. Абгарнуць дрэўцы зямлёю.
2. Пакрыць, ахінуць чым‑н. з усіх бакоў; укруціць у што‑н. Абгарнуць кнігу папераю. □ Цімошка прысеў, каб латвей запаліць падпалак, а Юзік абгарнуў яго халацікам, закрываючы ад ветру. Колас.
3. перан. Абвалачы з усіх бакоў. Хмары так абгарнулі неба, што стала цёмна, як у склепе. Чарнышэвіч.