Verbum

абвалачы́, ‑лаку, ‑лачэш, ‑лачэ; ‑лачом, ‑лачаце; пр. абвалок, ‑лакла, ‑лакло; зак., каго-што.

1. Ахутаць, накрыць сабой з усіх бакоў, зацягнуць. Хмары абвалаклі неба.

2. Працягнуць, правалачы каго‑, што‑н. вакол чаго‑н.

абвалачы́ся, ‑лакуся, ‑лачэшся, ‑лачацца; пр. абвалокся, ‑лаклася, ‑лаклося; зак.

Ахутацца, накрыцца, зацягнуцца чым‑н. Даліна абвалаклася туманам.

абва́лены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абваліць.

абва́лісты, ‑ая, ‑ае.

Які лёгка абвальваецца. Абвалісты бераг.

абвалі́цца, ‑валюся, ‑валішся, ‑валіцца; зак.

Абрынуцца, разбурыцца, паваліцца. Столь абвалілася. □ Толькі жанчыны прайшлі, як абвалілася сцяна і загарадзіла вузкі завулак. Гурскі. // Адарвацца, абсыпацца. Са сцен абваліўся тынк.

абвалі́ць, ‑валю, ‑валіш, ‑валіць; зак.

1. Абурыць што‑н. Абваліць склеп. Абваліць вугальны пласт. Абваліць падмыты вадою бераг.

2. Паваліць каго‑, што‑н. Абваліць дрэва. // Адолець у барацьбе. Тады меншы сын азвярэла кінуўся на брата, схапіў яго за грудзі і абваліў на падлогу. Галавач.

абва́лка, ‑і, ДМ ‑лцы, ж.

1. Тое, што і абвальванне. У тунэлі скончылася абвалка пароды.

2. Спец. Аддзяленне мяса ад касцей. Абвалка мясной тушы.

абвало́ўванне, ‑я, н.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. абвалоўваць — абвалаваць.

абвало́ўвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да абвалоўваць.

абвало́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абвалаваць.