Verbum

абстрэ́льны, ‑ая, ‑ае.

Такі, які падвяргаецца абстрэлу ці можа быць абстраляны. Абстрэльны рубеж.

абсту́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Пастукаць усюды, у розных месцах. Абстукаць колы вагонаў. □ Нявада абстукаў хат дзесяць, і ўсюды панавала ціхая пустэча. Чорны.

абсту́кваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абстукаць.

абступа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абступіць.

абступі́ць, ‑ступлю, ‑ступіш, ‑ступіць; зак., каго-што.

Пастаць вакол каго‑, чаго‑н., акружыць. Начлежнікі абступілі вогнішча. □ Сакратара абкома абступілі калгаснікі, уважліва слухалі, гадавалі пытанні. Шамякін. // Размясціўшыся вакол каго‑, чаго‑н., ахапіць з усіх бакоў (пра горы, лес і пад.). Горад абступілі высокія горы.

абсу́нуты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абсунуць.

абсу́нуцца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; зак.

Тое, што і асунуцца (у 1, 3 знач.).

абсу́нуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Тое, што і асунуць. Адзін бок іх аб’ехаўся і абурыўся — ці то куры абсунулі (яны і зараз сядзелі на плашках), ці то дровы дрэнна былі складзены і разваліліся самі. Сіпакоў.

абсу́рд, ‑у, М ‑дзе, м.

Недарэчнасць, бязглуздзіца, лухта. Давесці сваю думку да абсурду.

[Лац. absurdum.]

абсу́рднасць, ‑і, ж.

Уласцівасць абсурднага; недарэчнасць, бяссэнсавасць, бязглуздасць. Абсурднасць довадаў.