абшыва́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. абшываць — абшыць.
абшыва́ны, ‑ая, ‑ае.
Які мае звонку якую‑н. абшыўку, абабіты чым‑н.
абшыва́цца, ‑аецца; незак.
Зал. да абшываць.
абшыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да абшыць.
абшы́вачны, ‑ая, ‑ае.
Прызначаны для абшыўкі. Абшывачны дзюралюмін.
абшы́ты, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад абшыць.
абшы́ўка, ‑і, ДМ ‑шыўцы; Р мн. ‑шывак; ж.
Тое, чым абшыта што‑н. Футравая абшыўка. □ Як толькі вусаты ўбачыў Зосю, адразу ж забарабаніў у абшыўку машыны. Асіпенка.
абшы́ць, ‑шыю, ‑шыеш, ‑шые; зак., каго-што, чым.
1. Прышыць (галун, футру і пад.) па краях чаго‑н., аблямаваць. Абшыць паліто футрам. // Абкідаць швы ў чым‑н.
2. Абабіць усю паверхню дошкамі, лістамі бляхі і пад. Рабочыя паставілі каркас, абшылі яго плітамі, накрылі дах, і праз пяць дзён на будаўнічай пляцоўцы ўжо ўзвышаўся новы прыгожы дом. «Звязда». Сяк-так звязаць жэрдкі.. [Манг] паспеў праз тры дні, але засталося самае галоўнае: абшыць іх. Маўр. // Нашыўшы (матэрыю, скуру і пад.), абцягнуць. Абшыць пасылку.
3. Пашыць усё неабходнае для каго‑н. Трэба абмыць і абшыць сям’ю, а вечарам аж да поўначы — прасніца, пад вясну — кросны. Чарнышэвіч.
абшэ́рхлы, ‑ая, ‑ае.
Разм. Крыху абсохлы, зацвярдзелы (пра зямлю, гразь).
абшэ́рхнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.
Разм. Крыху прасохнуць, абсохнуць зверху, зацвярдзець (пра зямлю, гразь).